కవిత నెం :321
* మౌనం చెప్పే మాట *
మన చుట్టూ ఉన్న వారి నడవడి
సక్రమంగా లేనప్పుడు
వ్యంగంలో వక్రమార్గంలో పోతున్నప్పుడు
మన మనసు స్పందన
అందంగా లేనప్పుడు
కళావిహీనమైన మనుషుల మధ్య
చిన్ని స్థానం స్నేహానికి నోచుకోనప్పుడు
అప్రశాంతని అద్దం ముందుంచి
ప్రశాంతమైన చిరునవ్వుని చిందించ లేదు
ఎందుకో నచ్చవు కొన్ని మనసుకి
మనమెంత నచ్చ చెబుదామనుకున్నా
తన సేచ్ఛను తను నిర్మించుకునే
సౌలభ్యంలో,లాబోపేక్షణ కోరుకోలేదు
కూసింత కాలక్షేపం కోసం
అశాశ్వతమైన ఈ జీవన పయనంలో
మరికాసేపు ఏదో కాలయాపన కొనసాగిస్తూ
సమూహాలు నిర్మించుకునివాటి మధ్యే
గిరిగీసుకుని ఉండే కౌరవులని చూస్తుంటే
ఈ మనసు అభిమన్యుడిలా పద్మవ్యూహంలో
వీక్షించటం తప్ప ,యుద్ధం చెయ్యలేదు
* మౌనం చెప్పే మాట *
మన చుట్టూ ఉన్న వారి నడవడి
సక్రమంగా లేనప్పుడు
వ్యంగంలో వక్రమార్గంలో పోతున్నప్పుడు
మన మనసు స్పందన
అందంగా లేనప్పుడు
కళావిహీనమైన మనుషుల మధ్య
చిన్ని స్థానం స్నేహానికి నోచుకోనప్పుడు
అప్రశాంతని అద్దం ముందుంచి
ప్రశాంతమైన చిరునవ్వుని చిందించ లేదు
ఎందుకో నచ్చవు కొన్ని మనసుకి
మనమెంత నచ్చ చెబుదామనుకున్నా
తన సేచ్ఛను తను నిర్మించుకునే
సౌలభ్యంలో,లాబోపేక్షణ కోరుకోలేదు
కూసింత కాలక్షేపం కోసం
అశాశ్వతమైన ఈ జీవన పయనంలో
మరికాసేపు ఏదో కాలయాపన కొనసాగిస్తూ
సమూహాలు నిర్మించుకునివాటి మధ్యే
గిరిగీసుకుని ఉండే కౌరవులని చూస్తుంటే
ఈ మనసు అభిమన్యుడిలా పద్మవ్యూహంలో
వీక్షించటం తప్ప ,యుద్ధం చెయ్యలేదు
0 comments:
Post a Comment