Saturday 27 January 2018

కవిత నెం :318 (కొడుకు ఆవేదన)


కవిత నెం :318

* కొడుకు ఆవేదన *
అమ్మలకు ఎప్పుడూ కూతుళ్లపైనే అజా ,ఆరా
కొడుకులంటే ఎందుకు ఆమెకి కన్నెర్ర
కొడుకంటే కసాయివాడా ,కనికరం లేనివాడా ?
కూతురంటే కనిపెట్టుకునేదా ,అంటిపెట్టుకునేదా ?
కన్నపేగు తపిస్తుంది కదా కన్న వారి ప్రేమకై
కొడుకు హృది జపిస్తుంటుంది కదా అమ్మ పేరుని
ఎల్లకాలం తన కూతురు పక్కనే ఉండాలనుకుంటుంది
ఎంతదూరమైనా ఎన్నో గంటల కబుర్లు చెబుతుంది
కూతురంటే మమకారం -కోడలంటే గరం గరం
కూతురుంటేనే ప్రపంచం - కొడుకు దగ్గర  పంతం
ఎన్ని కష్టాలైనా భరిస్తుంది కూతురికోసం
కొడుకు కష్టాన్ని మాత్రం కొసరైనా ఒప్పుకోదు
ఆస్థులు పాస్తులేనా అమ్మదగ్గర లెక్కలు
అనురాగాలు పంచుకునే అర్హత కొడుక్కి లేదా ?
అల్లుడంటే చూపే విలువ కొడుకుపై అది నిప్పు రవ్వ
 ఆప్యాయతలు ఎన్ని ఉన్నా కొడుకు ఒక కొండ రూపేనా
నువ్విచ్చిన జన్మేకదమ్మా ఎందుకింత   విభజన
నువ్వు చూపిన బ్రతుకే కదా ఎందుకింత చులకన
నువ్వు పెంచిన మమతే కదా ఎందుకింత దండన
అమ్ముంటే చాలు అనే పిలుపు నీకు వినపడదా
అమ్మలాగ చూడరని నమ్మే మనసు నీదేనా అమ్మా






Tuesday 23 January 2018

కవిత నెం : 317 (పసిడి కిరణాలు)

కవిత నెం : 317

* పసిడి కిరణాలు *
ముద్దు ముద్దు పిల్లలు
ముత్యమల్లె ఉందురు
ఆ పాల బుగ్గలు
లేలేత మొగ్గలు
పసి బోసి నవ్వులు
పసిడి కాంతి మెరుపులు
అమాయకపు చూపులు
అల్లరల్లరి చేస్తురు
అచ్చమైన పాత్రలు
స్వచ్ఛమైన శ్రోతలు
చిట్టి పొట్టి చేతులు
చిన్ని కిట్టయ్య చేష్టలు
బొద్దు బొద్దు సొగసులు
బుంగమూతి పెడుతురు
మల్లెలాంటి బాలలు
మాటలెన్నో చెబుదురు
అందమైన ఆటలు
అంతరంగ బాటలు
కీచు కీచు కేరింతలు
కింద మీద తుళ్లింతలు
బోలెడన్ని ఆశీస్సులు
భవిష్యత్తు ఉషస్సులు
ఏవో ఏవో తేజస్సులు
ఈ చిన్నారుల రూపాలు
ఎన్నో మధురిమలు
మృదువైన క్షణాలు !!!

-




Monday 1 January 2018

కవిత నెం :316(తెలుగు భాష)

కవిత నెం :316

* తెలుగు భాష *

తేనెలొలుకు భాష మన ''తెలుగు భాష ''
అమ్మలాంటి కమ్మనైన భాష మన ''తెలుగు భాష ''
సంస్కృతిలో చక్కెరదనంబు నిచ్చు భాష మన ''తెలుగు భాష ''
నన్నయ్య కలం నుండి జాలువారిన భాష మన ''తెలుగు భాష ''
భాషలందు లెస్స పలికిన భాష మన ''తెలుగు భాష ''
భావుకతను చిలికించే భాష మన ''తెలుగు భాష ''
గరళంలో నుంచి సరళంగా పలికే భాష మన ''తెలుగు భాష ''
స్వరాక్షర స్వాగతాలను ప్రదర్శించే భాష మన ''తెలుగు భాష ''
ఆది నుంచి అభివృద్ధి చెందుతున్న భాష మన ''తెలుగు భాష ''
అందరికీ ఆత్మీయమైన భాష మన ''తెలుగు భాష ''
పుడమికి పసిడికాంతుల వెలుగులు తెచ్చే భాష మన ''తెలుగు భాష ''
హరితవర్ణ చంద్రకాంతుల సొగసు మన ''తెలుగు భాష ''
గంగిగోవుపాలవలె స్వచ్ఛమైన భాష మన ''తెలుగు భాష ''
కడలినుండి పుట్టిన అమృతం లాంటి భాష మన ''తెలుగు భాష ''
సూర్యకిరణాల తేజోమయ ఉషస్సు లాంటి భాష మన ''తెలుగు భాష ''
నిండు సింధూరంలా నిత్యయవ్వనాన్ని నిచ్చు భాష మన ''తెలుగు భాష ''
ఏ  దేశమేగినా,ఎందుకాలిడినా
మకుటంలేని మధురమైన మాతృభాష మన ''తెలుగు భాష ''
కాబట్టి
తెలుగు మాట్లాడటమూ ,నేర్వటమూ తప్పు కాదు
ఉగ్గుపాలతో నేర్చిన తెలుగు భాషను విడువద్దు ,మరువద్దు
తెలుగువానివని గర్వించు
తెలుగు భాషను నీవు గుర్తించ్చు
తెలుగు జాతి ఉనికిని కీర్తించు
తెలుగుతల్లి బిడ్డగా జీవించు

జై తెలుగు                                   జై జై తెలుగు





కవిత నెం : 315 (ధన దాసోహం)

కవిత నెం : 315

*ధన దాసోహం *

డబ్బుకు లోబడకు ఓ మనిషి
నీ సర్వం కోల్పోకు మరమనిషి

డాబుకు పోబోకు ఓ మనిషి
నీ దారిని మరువకు మరమనిషి

డబ్బును ప్రేమించకు ఓ మనిషి
కపటప్రేమను పొందకు మరమనిషి

డబ్బంటే ఇష్టం వద్దు ఓ మనిషి
నీ ఆప్తులను విడువవద్దు మరమనిషి

డబ్బంటే మోజెందుకు ఓ మనిషి
నువ్వు మనిషివన్నదే గుర్తురాదు మరమనిషి

డబ్బుతో ఆడవద్దు ఓ మనిషి
నిన్ను బొమ్మలాగా మిగులుస్తాది మరమనిషి

డబ్బుతో వెర్రవీగకు ఓ మనిషి
నిన్ను వెర్రివాడిని చేస్తుంది మరమనిషి

డబ్బుకోసం అర్రులు చాచకు ఓ మనిషి
నీ ఆర్తనాదాలు ఎవ్వరూ వినరు మరమనిషి

డబ్బంటే ఆశ వద్దు ఓ మనిషి
నీ ఆశయం అదృశ్యమే మరమనిషి