కవిత నెం : 157
మండే సూరీడు
భగభగమంటూ ,ఎర్రటినిప్పై మండుతూఉంటాడు
సెగలనుకక్కుతూ, ప్రపంచానికే వెలుతురునిస్తాడు
ఉదయంలా వచ్చి , ఉషాకిరణమై మెరుస్తూఉంటాడు
సమస్తలోకాలకు సారదై , సప్తఅశ్వాలపై స్వారీచేస్తాడు
చీకటిని త్యజించి , అంధకారాన్ని పోగొట్టే ప్రభాకరుడు
అందరికీ ఆరాధ్యదైవం , ప్రతి రోజూ వారితోనే గమనం
గ్రహమండలాలకు అధిపతియై , సంచరిస్తుంటాడు
బ్రతుకు నిచ్చేది సూరీడు , భష్మం చేసేది సూరీడు
ఆయన రూపం ''వృత్తాకారం '' , ఆయన తేజం ''ఉష్ణం ''
కరుణిస్తే కారుణ్యం చూపి ,ఆరుణోదయాన్ని చూపుతాడు
ఆగ్రహిస్తే అగ్నిజ్వాలలు విసిరి ,అతలాకుతలం చేస్తాడు
మన స్వార్ధపు చర్యలతో ,సూర్యతాపానికి బలవుతున్నాం
పచ్చదనాన్ని పెకిలించి ,ఉష్ణతీవ్రతను పెంచుకుంటున్నాం
కాలుష్యాన్ని సృష్టించి , సూర్యునికి మండేలా చేస్తున్నాం
వడగాలులు , వడదెబ్బలతో ,వడబడిపోతున్నాం
భయంకరంగా ఉష్ణంతో ,రగిలిపోతున్నాడు సూరీడు
ఆదర్శవంతుడైన ఆదిత్యుడు , దిశను తప్పుతున్నాడు
ఎప్పటికీ చల్లారును తన మనస్సు చలించి ,శాంతించి
మానవ తప్పిదములతో జరిగిన అపరాధమును మన్నించి
మండే సూరీడు
భగభగమంటూ ,ఎర్రటినిప్పై మండుతూఉంటాడు
సెగలనుకక్కుతూ, ప్రపంచానికే వెలుతురునిస్తాడు
ఉదయంలా వచ్చి , ఉషాకిరణమై మెరుస్తూఉంటాడు
సమస్తలోకాలకు సారదై , సప్తఅశ్వాలపై స్వారీచేస్తాడు
చీకటిని త్యజించి , అంధకారాన్ని పోగొట్టే ప్రభాకరుడు
అందరికీ ఆరాధ్యదైవం , ప్రతి రోజూ వారితోనే గమనం
గ్రహమండలాలకు అధిపతియై , సంచరిస్తుంటాడు
బ్రతుకు నిచ్చేది సూరీడు , భష్మం చేసేది సూరీడు
ఆయన రూపం ''వృత్తాకారం '' , ఆయన తేజం ''ఉష్ణం ''
కరుణిస్తే కారుణ్యం చూపి ,ఆరుణోదయాన్ని చూపుతాడు
ఆగ్రహిస్తే అగ్నిజ్వాలలు విసిరి ,అతలాకుతలం చేస్తాడు
మన స్వార్ధపు చర్యలతో ,సూర్యతాపానికి బలవుతున్నాం
పచ్చదనాన్ని పెకిలించి ,ఉష్ణతీవ్రతను పెంచుకుంటున్నాం
కాలుష్యాన్ని సృష్టించి , సూర్యునికి మండేలా చేస్తున్నాం
వడగాలులు , వడదెబ్బలతో ,వడబడిపోతున్నాం
భయంకరంగా ఉష్ణంతో ,రగిలిపోతున్నాడు సూరీడు
ఆదర్శవంతుడైన ఆదిత్యుడు , దిశను తప్పుతున్నాడు
ఎప్పటికీ చల్లారును తన మనస్సు చలించి ,శాంతించి
మానవ తప్పిదములతో జరిగిన అపరాధమును మన్నించి