కవిత నెం :308 (పట్నపు సోయగం)

కవిత నెం :308

* పట్నపు సోయగం *

ఇరుకిరుకు నగరాలు

వెనకెనుక బంగ్లాలు

అగ్గిపెట్టె మేడలు

మురికివాడల బ్రతుకులు

ప్రతీ ఇంట మురుగు కంపులు

కాలుష్యపు కిరణాలు

పొగచిచ్చు వాహనాలు

దుమ్ము-దూళితో కూడే రోడ్లు

అడుగడుగునా ట్రాఫిక్ సిగ్నల్లు

ఎవరికెవరు ఏమీ పట్టదు

ఏ బంధమూ ఆగమనీ చెప్పదు

ఉరుకూ-పరుగుల జీవితాలు

మంచీ చెడూ ఉండనీ పలుకులు

ప్రతీ క్షణమూ చిత్రము

ప్రతీ సెకనూ పైకము

ప్రేమలేని తత్వాలు

మనసు లేని మనుషులు

పండుగకు ,పబ్బాలకు తీనుమారులే

ప్రతీ ఇంటా చందాల దందాలులే

నీకున్న అవసరం వారికి ఆసరా

ఏ చిన్న సాయం దొరకదూ ఇక్కడ

గాలి వానలకు ఎగిరే విధ్యుత్తు

నీరుగాన రాని బోరుభావులు

గుర్తొస్తాయి నీకు ఇంకుడుగుంటలు

చెట్టులనీ మాయం - స్వచ్చగాలి గాయం

పరిశ్రమలు ,శ్మశానాలు పక్కపక్కనే

ఏ చిన్నభూమి ఖాళీ ఉందా అది కబ్జానే

రేపులకు ,దోపిడీకి ఇది దుకాణే

పోలీసోల్లు ఉన్నా అది ఖాతరే

నీకు నోరు ఉందా అది ముయ్యాలే

సలహాలు ఇస్తావా -పక్క కెళ్లాలే

ఆత్మీయత అంటావా -అది మన ఇంట్లోనే

నీ బ్రతుకు కోసమే - ఈ బరువు ఈడ్చాలే