కవిత నెం :306(ప్రేమ సంకెళ్లు)

కవిత నెం :306


* ప్రేమ సంకెళ్లు *


ప్రతీ ప్రేమ నేడు పంతమే కాదు
తన ప్రేమని కూడా బాధ్యతతో నడుస్తుంది

తాను రాజీ పడుతూ త్యాగాన్ని తెరలా అడ్డం పెడుతుంది
ఒక పక్క మనసు కృంగదీస్తున్నా మౌనంగా నవ్వుతుంది

కన్నవారి కలల కోసం వీరి సౌధాల్ని చెరిపేసుకుంటుంది
ఆత్మబలంతో ముందుకుపోతూ అంతరంగాన్ని అద్దంలో చూసుకుంటుంది

ప్రేమ పేరుతో అవసరాలు ,వంచనలు ,వాంఛలు తీర్చుకునే వారున్నా
నిజాయితీగా శారీరక సుఖానికి లోబడక ,ఆరాధనతో ఎదురుచూస్తుంది

ఎక్కడున్నా ,ఎలాగున్నా -తన వారు పక్కనున్నా ,లేకున్నా
తన జీవితం తన చేతుల్లో లేకున్నా సమస్తం తన హృదయమే

విడిపోయి వరాన్ని పొందినా -వేధింపులు ఎదురయినా
మనసు తన సానిహిత్యం కోరుకుంటున్నా ,మనో స్థైర్యం తగ్గుతున్నా

తన యొక్క విది రాతకు తల వంచి బ్రతుకుతుందే తప్ప
స్వార్ధపూరిత పరిమళాలు పూసుకుని తిరగాలనుకోదు

కానీ ఓ కాలమా నీవే సమాధానం చెప్పు
కలవని మనసులను కలుపుతావు
కలిసిన హృదయాలను విడదీస్తావు

నిజమైన ప్రేమ వృక్షాలులా కాక అడవిలా ఉన్నచోట
వెన్నలను ఎందుకు ఆ ప్రేమకు అందించలేకపోతున్నావు

వెగటు కల్గించే ప్రేమలను చూసి ఉంటా
కాని వేడుకలా కనిపించే ప్రేమజంటలను కూడా చూసా

కానీ పవిత్రమైన ప్రేమను ఎదో పాపం చేసినట్టు
విరహతాపాలతో ,ఒక వైరాగ్యంతో మరో జన్మ వరకు ఎదురుచూడాల్సిందేనా !