కవిత నెం :313(తెలుగునేడు )

కవిత నెం :313
*తెలుగునేడు *

కవి అన్నా , కవిత్వమన్నా తెలియదు ఒకప్పుడు
కవులు ,కవీశ్వరులు కోకొల్లలు ఇప్పుడు
రాజుల కాలం నాడు మాత్రమే ఉన్న గుర్తింపు
రాను రాను కరువవుతుంది రాణింపు
తెలుగు పండితులంటే చులకన ఒకప్పుడు
తెలుగుభాషతో హేళన ఇప్పుడు
పరభాషలపై మోజు ,వ్యామోహం ఇప్పుడు
తెలుగు మాట్లాడటం నేరంగా పరిగణన
తెలుగోడిగా నువ్వెందుకు చెయ్యవు పరిశీలన ?

కవులు /కవిత్వాలంటే అపహాస్యం
సభలు /సమావేశాలంటే పెరుగుతుంది జోక్యం
బిరుదులు /సన్మానాలు అంటే మనకెంతో ఇష్టం
తెలుగంటే బేఖాతరు అది వృద్ధి చెందుట కష్టం

పండితులు ,నిపుణులు ఎందరో మహనీయులు
వారి వచనాలు వినకుండా పెడచెవిన పెట్టేరు
మన జ్ఞానమీ వేదమని తలచి ఎంతో మురిసేరు
తత్వాన్ని గ్రహించక తర్కములో పడుదురు

గౌరవం , సంప్రదాయం నేర్పినది మన తెలుగే
క్రమశిక్షణ ,విచక్షణ  చెప్పింది మన తెలుగే
అంటరానితనం లేని భాష మన తెలుగే
అమ్మలాగా మనల్ని లాలించేది మన తెలుగే

నువ్వెంత వాడివైనా నువ్వు తెలుగోడివే
నీకెంత తెలిసినా అందరిలో ఒకడివి మాత్రమే
సాధన తో అభ్యసిస్తే సాహిత్యం సాధ్యమేలే
నీవొకనితో మాత్రమే అది ఆరంభం కాలేదే
మన కీర్తి ,ప్రతిష్టలే ముఖ్యం కాదులే
మన తెలుగు భాష అంటే మమకారం ఉండాలే
గర్వంతో తెలుగును త్యజించాకోయి
తెలుగువాడిగా తెలుగుజాతితో స్థిరపడు భాయి