కవిత నెం :324(నా అభిలాష)

కవిత నెం :324
*నా అభిలాష *

ఊసులాడుటకు ఊసు కావలెయును
నిన్ను పొగడుటకు ప్రాస కావలెయును

మిస మిస మనే నీ నొసల మధ్యన
ఎర్రటి తిలకమై నుదురు కావలెయును

నీ కళ్లకు కస్తూరి కాటుకై నుండవలెను
నీ తియ్యటి పెదవుల మధ్య మాట కావలెయును

నీ మెడలో సన్నటి ముత్యపు నగ కావలెయును
నీ వాలుజడ లాగా నిన్ను అంటియుండవలయును

ముద్దుల పొద్దుల జాడ కావలెయును
మాటల మత్తుల విందు కావలెయును

నిన్ను నవ్వించే చక్కిలిగింత కావలెయును
నిన్ను నడిపించే అడుగు కావలెయును

నీ అడుగుల వెమ్మటి నీడ కావలెయును
నీ కాలి వేళ్లకి మెత్తటి మెట్టె కావలెయును

నీ అరచేతిలో సన్నటి రేఖ కావలెయును
నీ స్పర్శలో నలిగే గాలి కావలెయును

నీకు నిదురనిచ్చే తలగడ కావలెయును
నీకు హాయినిచ్చే వెన్నెల కావలెయును

నిన్ను చూసుకునే అద్దం కావలెయును
నిన్ను చూపించే నా కల కావలెయును

నీవు పీల్చే శ్వాస కావలెయును
నీ శ్వాసలో ఊపిరి నేను కావలెయును

నన్ను వీడని నీ జ్ఞాపకం కావలెయును
నీపై నాకుండే వ్యాపకం కావలెయును

నీవున్నావనే నిజం కావలెయును
నీకోసమే నడిచే ఈ కాలం కావలెయును
నిన్ను నాకై సృష్టించిన ఆ బ్రహ్మ కావలెయును