Tuesday, 3 July 2018

కవిత నెం : 325


కనులు కలిసి
కబురు తెలిసి
గుండె పిలిచి

నిన్ను తలచి
మనసు అలసి
గొంతు సొలసి

నన్ను వలచి
నీవు మరచి
కధగా మలచి

నీ ప్రేమ పరచి
నా జెబ్బ చరచి
ప్రణయమే గావించి

గతము విడచి
గమ్యం తెరచి
పయనమే సాగించి

నిదుర కాచి
నీకై వేచి
ఊహలో తేలించి

నిన్ను కాంచి
నా చేయి చాచి
నా హృదయం తెరచి

ఆ దివి నుంచి
ఈ భువి కేంచి
నా దేవి గా నిలిచి

నీ భక్తుడుగా మార్చి
నీ ప్రేమ ప్రసాదముగా ఇచ్చి
నా జన్మ సార్ధకం చేసి







Related Posts:

  • కవిత నెం :316(తెలుగు భాష) కవిత నెం :316 * తెలుగు భాష * తేనెలొలుకు భాష మన ''తెలుగు భాష '' అమ్మలాంటి కమ్మనైన భాష మన ''తెలుగు భాష '' సంస్కృతిలో చక్కెరదనంబు నిచ్చు భాష మన ''తెలు… Read More
  • కవిత నెం :318 (కొడుకు ఆవేదన) కవిత నెం :318 * కొడుకు ఆవేదన * అమ్మలకు ఎప్పుడూ కూతుళ్లపైనే అజా ,ఆరా కొడుకులంటే ఎందుకు ఆమెకి కన్నెర్ర కొడుకంటే కసాయివాడా ,కనికరం లేనివాడా ? కూతురంటే… Read More
  • కవిత నెం : 315 (ధన దాసోహం) కవిత నెం : 315 *ధన దాసోహం * డబ్బుకు లోబడకు ఓ మనిషి నీ సర్వం కోల్పోకు మరమనిషి డాబుకు పోబోకు ఓ మనిషి నీ దారిని మరువకు మరమనిషి డబ్బును ప్రేమించకు ఓ… Read More
  • కవిత నెం : 317 (పసిడి కిరణాలు) కవిత నెం : 317 * పసిడి కిరణాలు * ముద్దు ముద్దు పిల్లలు ముత్యమల్లె ఉందురు ఆ పాల బుగ్గలు లేలేత మొగ్గలు పసి బోసి నవ్వులు పసిడి కాంతి మెరుపులు అమాయకపు చ… Read More
  • కవిత నెం 275:*గోవు (గో మాత)*  కవిత నెం :275 *గోవు (గో మాత)* పరమ పవిత్రతకు , శుభానికి సూచిక 'గోవు' అనాదికాలం నుంచి ఆరాధ్యదైవం 'గోవు' భూమాత ధరించిన రూపం ' గోవు ' ఆదిశక్తి అంశ… Read More

3 comments:

  1. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  2. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  3. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete