Thursday 3 November 2016

కవిత నెం 232 :కన్నీటి చుక్క

కవిత నెం  :232

***** కన్నీటి చుక్క *****

ఆకాశంలో పొడుస్తుంది వెలిగే చుక్క 
మన అంతరాళంలో  ప్రవహిస్తుంది ఈ కన్నీటి చుక్క 

వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తాము మనసుకి కష్టమనిపిస్తే  
దుఃఖి దుఃఖి రోధిస్తాము ఎవరైనా దూరమయితే 

బాధలో అయినా ,ఆనందంలో అయినా మన స్పందన ఒకటే 
ఆ స్పందనలో స్పర్శ లా చేరి పంచుకునే చెలిమే ఈ కన్నీటి చుక్క 

వెచ్చగా  చెక్కిలిని ముద్దాడి నువ్వు ఒంటరి కాదు అని గుర్తుచేస్తుంది 
మానవత్వాన్ని చూపే మనసు ఉందని మనకు తెలియచేస్తుంది 

ఉప్పొంగే హృదయం ఉందని వేదనతో అది చెబుతుంది 
భరించే బాధలో  ఓర్పు దాగుందని నేర్పుగా చూపుతుంది 

మౌనం వహించు వేళ కోఠి  ప్రశ్నలకైనా జవాబులా నిలుస్తుంది 
పశ్చాత్తాపం చెందిన వేళ చేసిన తప్పును   సర్దుబాటు చేస్తుంది 

చెదిరిన బ్రతుకులలో శిధిలమై  బావురుమంటుంది 
మండే గుండెలో అగ్ని సెకలమై ప్రతీకారమై విజృభిస్తుంది 

ప్రణయంలో జారిన కన్నీటి చుక్క వేయి భావాలను పలికిస్తుంది 
ఎదురుచూపులో ఒదిగిన కన్నీటి చుక్క హిమబిందువులా వికసిస్తుంది 

తల్లడిల్లే తల్లి మనస్సులో అనురాగంతో నిండి  అజరామరమవుతుంది 
చినుకులా పుట్టి ,సంద్రమై మారి అమృతాన్ని మనకు అందిస్తుంది 

కరిగిన కన్నీటి వ్యధలో నిజమెంతో దాగుంటుంది 
నలిగిన బాధలో  సరికొత్త ఆలోచన లా  పుడుతుంది 

కనుకొనల లోని  కన్నీటి చుక్క ఎద లోగిలిలో హత్తుకునిఉంటుంది 
మనసు కోటలో సుగంధం  చేరి తులసీ తీర్ధమై ఊపిరినిస్తుంది




















0 comments:

Post a Comment