కవిత నెం39:మారండి

కవిత నెం :39

మనుషుల్లారా మారండి
మనుషులమని గుర్తించండి

మనకు మనమే బంధువులం
మనకు మనమే స్నేహితులం

మనకు మనమే ఆత్మీయులం
మనకు మనమే శత్రువులం

మానవ జన్మ ఒక వరం
అది పూర్వ జన్మ సుకృతం

ఈ జీవితం కాదు శాశ్వతం
ఎందుకు వృధా ప్రయాసం

ఆలోచన చెయ్యగలిగేది మన మనసు
ఏదేమైనా చెయ్యగలిగేది మన మేధస్సు

స్వార్ధ చింతనలో ఏముంది స్వప్రయోజనం
కోరికలకు ఏముంటుంది ఒక పరిమితం

స్వార్ధములోనుంచి పుట్టేది నీ నాశనం
కోరికలు గుర్రాలైతే పోతుంది విచక్షణం

పంచ భూతాలూ చాలవా మన జీవనానికి
మేడలు మిద్దెలు తో ఎం చెయ్యటానికి

జననం మరణం అన్నవి మాత్రం వాస్తవం
మధ్యలో జరిగేది అంతా ఒక నాటకం

మంచి చెడు అన్నవి రెండు తారతమ్యాలు ఉంటే
చెడుతో చేసే పనికే ఎందుకవుతారు భానిస
మంచితో మొదలయ్యే అడుగే మనకు కాదా ఆసరా